Een pareltje van tederheid, lef en humor
De tienjarige Michel schaamt zich dood voor zijn vader, die de eigenaardige gewoonte heeft om zich te verkleden als clown. Dan onthult de broer van zijn vader hem een familiegeheim. Tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn de broers, na het plegen van een verzetsdaad, in een leemput geworpen en overgeleverd aan de Duitse bewaker. Zij kregen te horen dat één van hen ‘s avonds zou worden geëxecuteerd. De gevangenen mochten zelf bepalen wie. Dit onaangename avontuur krijgt echter een onverwachte wending. De essentie van het leven wordt bloot gelegd met de dood in het vizier.
De pers over 'De Tuinen van de Herinnering'
Het Parool 17 dec 2009:
‘Geen acteur kan met zo weinig middelen zoveel beelden oproepen als Groothof. Binnen de kortste keren weet hij een sfeer van intimiteit te creëren. Alsof hij op de rand van je bed zit te vertellen, alleen voor jou’ ‘Deze (…) voorstelling is van eenzelfde indrukwekkende eenvoud als Meneer Ibrahim en de bloemen van de koran, die hem de Gouden Krekel voor beste productie bezorgde.’
Volkskrant 25 nov 2009:
‘Aan het slot staat Groothof weer op dat verlaten station en heeft iedereen en indringende reis gemaakt door de tijd. Heb je geroken aan het zweet van de angst en de kleur van de schaamte en geleerd dat ook in de ergste situaties een mens met humor zijn waardigheid kan behouden’
Vriendschap en loyaliteit maken een wezenlijk onderdeel uit van het leven van een kind. Wat als deze onder druk komen te staan door angst en agressie, welke keuze maak je dan? In ‘De Tuinen van de Herinnering’ reikt Michel Quint humor als wapen aan.